کلاس نوشتِ دانشگاه(۸) ساختار ثابت خبر نویسی و انعطاف وبلاگ نویسی
قصد دارم از این ترم «تجربه نگاری» هایم را از تدریس در کلاس های درس به اشتراک بگذارم. این «تجربه نگاری» ها، هم برای خودم خوب است -تا با مقایسه کلاس ها بتوانم در پایان ترم، تصویری از عملکردم داشته باشم و بر اساس آن به برنامه های بهتری برای آینده برسم-والبته برای دیگرانی که بعدها به حوزه تدریس ورود می کنند با مطالعه این تجربه نگاری ها شاید بهره ای بِبَرند. و در نهایت این که اگر این خاطره نگاری ها ادامه یافت و اگر بازخورد خوبی داشت بعدها کتاب شوند.برای نام این خاطره نگاری ها در نهایت به «کلاس نوشت» رسیدم.
روزهای جمعه درس های خبرنویسی،وبلاگ نویسی،جامعه شناسی فرهنگی و ارتباط با رسانه با بروبچه های دانشجوی روابط عمومی هستم.
خبرنویسی نسبت به وبلاگ نویسی ساختار مشخص تری دارد و محتوایش چندان قابل تغییر نیست.
البته در دنیای رسانه هرچند سال یک بار سبک های خبرنویسی جدیدی رو می شود اما استقبال نمی شود!
درس وبلاگ نویسی اما منعطف تر است. خب، قرار نیست من در سال ۱۴۰۳ که دیگر وبلاگ ها کارکردی ندارند درباره آموزش ساختن وبلاگ با دانشجوها حرف بزنم.
من باید بهترین راه را انتخاب کنم تا به قول معروف با یک تیر چند نشان بزنیم.
برای درس وبلاگ نویسی و پروژه کلاسی دانشجوها سراغ سایت ویرگول رفتم سایتی که بستری است برای خواندن و به اشتراک‌گذاری ایده‌های اصیل و عمیق در زندگی شخصی، حرفه‌ای و اجتماعی.
طریقه ساخت حساب شخصی در ویرگول را توضیح دادم. حالا آنها هر کدام یک حساب در ویرگول دارند و به اشتراک گذاری تجربه هایشان از موضوعات مورد علاقه خود می پردازند.
بحث یک تیر و چند نشان اینجاست؛ در این جا با دانشجوها هم کپشن نویسی و تیترزنی در اینستاگرام، هم توییتر و هم تلگرام را کار می کنیم.
در کلاس جامعه شناسی فرهنگی از فرهنگ حرف زدیم. شیوه من در کلاس داری بر پایه فعالیت دانشجوهاست.
سعی می کنم فضای کلاس به نحوی باشد که فرهنگ گفت و گو و تحمل عقاید مخالف و اقناع مهیا باشد.
این اتفاق خوب در این جلسه کلاس جامعه شناسی فرهنگی روی داد و دوستان دانشجو بحث های خوبی با هم انجام دادند.
