کلاس نوشتِ دانشگاه(۳۵)امیدی تازه برای یک ترم پربار
آغاز ترم تازه با گفت‌وگوی صمیمی در کلاس آسیب‌شناسی اجتماعی
این ترم دو درس را بر عهده دارم: «آسیب‌شناسی اجتماعی» و «روان‌شناسی رسانه و تبلیغات». هر دو درس از جنس مباحثی هستند که اگر به‌درستی پیش برده شوند، می‌توانند برای دانشجویان هم در عرصه علمی و هم در زندگی روزمره نیز کاربرد داشته باشند.
درس «آسیب‌شناسی اجتماعی» جایگاه ویژه‌ای دارد. سه کلاس از این درس با جمعیتی نزدیک به ۱۲۰ دانشجو به من سپرده شده است.
در جلسه امروز، که بیشتر به آشنایی گذشت، از دانشجویان خواستم خود را معرفی کنند و سپس درباره دو موضوع به بحث بپردازند: نخست، ضرورت این درس در نگاه خودشان؛ و دوم، نمونه‌ای از آسیب اجتماعی که در یک ماه گذشته به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم تجربه کرده یا دیده‌اند.
از دل این گفت‌وگوها مثال‌های روشنی بیرون آمد و نکته‌های تأمل‌برانگیزی مطرح شد؛ گویی دانشجویان، هر یک با تجربه‌ای زیسته، تصویری عینی از مباحث درسی به کلاس آوردند.
اکثر دانشجویان این درس در ترم‌های پایانی تحصیل هستند و در آستانه فارغ‌التحصیلی قرار دارند. خوشبختانه همان‌طور که در جلسه نخست مشاهده کردم، بیشترشان اهل ادب، متانت و بحث علمی‌اند. برای یک مدرس، چه چیزی دلگرم‌کننده‌تر از این همراهی صمیمانه و جدی می‌تواند باشد؟
