نیاز روزنامه های قدیمی و بِرند چیست؟

مهدی بذرافکن/مدیر مسوول سایت رسانه نگاران

چه کسی می تواند شمارگان بالای این روزنامه را تا قبل از جولان فضای مجازی کتمان کند؟
چه کسی می تواند صف مردم برای خرید این روزنامه –البته در گذشته-را منکر شود؟
چه کسی می تواند تاثیرگذاری این روزنامه در فضای رسانه ای جنوب ایران را نادیده بگیرد؟
چه کسی می تواند خبرنگاران جوانی که از این روزنامه به جامعه رسانه ای کشور معرفی شدند را فراموش کند؟
چه کسی می تواند مدیریت استاد حسین واحدی پور -میر مجموعه بین المللی رسانه ای خبر- را در راه اندازی و اداره بزرگترین بنگاه رسانه ای بخش خصوصی کشور انکار کند؟

همه این ها بوده و بعضی از ویژگی های ذکر شده هنوز هم هست اما بی تعارف باید پذیرفت روزنامه «خبرجنوب» هم مانند همه روزنامه های بزرگ و پرشمارگان ایران و حتی جهان دچار افت شده که اصلی ترینش گسترده شدن ابزارهای اطلاع رسانی و پیشرفت تکنولوژی رسانه ای است.
با این حال هنوز هم می شود روزنامه ها را زنده نگه داشت و هنوز هم نشریات کاغذی می توانند با تغییر در نگرش و رویکرد خود ضمن همگام بودن با بستر رسانه ای جهانی، تاثیرگذاری خود را حفظ کنند.
جدای از این که روزنامه های قدیمی مثل اطلاعات، کیهان، جمهوری اسلامی، خبر جنوب،کاروکارگر و… حتما و –تاکیدا- باید خود را به ابزارهای روز رسانه ای دنیا مجهز کنند و فضای مجازی را از دست ندهند نکته مهمتر اما تقویت تحریریه، در تولید محتوا و تحلیل اخبار به روزِ ایران و جهان است.
این که روزنامه هایی مثل اطلاعات،خبر جنوب، جمهوری اسلامی و…صرفا به (داشتن) فضای مجازی و نه(پیشرفت) آن اکتفا کنند و اقدامی برای گسترش آنها نداشته باشند یک ایراد است.
کانال های خبری روزنامه هایی مانند اطلاعات و خبر جنوب در فضای مجازی از تلگرام واینستاگرام و از ایکس و حتی واتساپ باید یکی از پرمخاطب ترین رسانه های مجازی ایرانی باشند.
چرا مثلا کانال تلگرام روزنامه های ذکر شده که هر کدام در جامعه رسانه ای کشور بِرندی قدرتمند محسوب می شوند به داشتن ۴ تا ۵ هزار مخاطب بسنده می کنند؟
چرا از اهمیت اینستاگرام غافل می شوند؟ چرا ایکس را نمی بینند؟
الان روزنامه هایی مثل هفت صبح،هم میهن، سازندگی، شرق،ایران و… به خوبی توانسته اند هارمونی مناسبی بین نشریه های کاغذی و شبکه های اجتماعی خود پدید آورند و مکمل همدیگر باشند.
چرا خبرجنوب و اطلاعات و کیهان چنین نباشند؟ برند هر کدام از این روزنامه ها می تواند به تنهایی تضمین کننده پرمخاطب ترین پیام رسان ها باشد،چرا که نه؟
در غفلت بعضی از این رسانه های بزرگ، افراد مختلف از نام و حتی لوگو این رسانه ها سوءاستفاده کرده و به ایجاد کانال های خبری در تلگرام و پیج های خبری در اینستاگرام مبادرت کرده اند.
آنها از برند این رسانه ها بهره می برند. خبر پخش می کنند. آگهی می گیرند در حالی که مخاطب با توجه به اعتماد به رسانه های قدیمی مثل خبرجنوب به اخبار این پیج ها و کانال ها اعتماد می کنند و ای بسا که با دریافت اخبار غیر واقعی و بعضا زرد اعتماد مردم به این رسانه ها کاهش یابد.
مردم که نمی دانند این پیج ها و کانال ها، پیج ها و کانال های رسمی رسانه های بزرگ نیستند.آنها صرفا با دیدن لوگو رسانه های بزرگ به این تصور می رسند که این پیج ها و کانال ها، رسما رسانه هایی چون خبرجنوب را نمایندگی می کنند.
حرف پایانی:
بنده بیست سال سابقه کار در مجموعه خبر دارم. با این که دیگر به صورت رسمی در آن مجموعه فعالیت ندارم اما همیشه با افتخار خود را وام دار و عضوی از خبرجنوب می دانم.
استاد واحدی پور بهتر می دانند که چقدر روی این رسانه متعصب هستم. اگر پیشنهادی می دهم ایمان دارم که واقفند از روی دلسوزی است.
حال و در انتهای مطلب جسارت می کنم و دو پیشنهاد خدمت استاد خودم عرض می کنم؛ هرچند می دانم استاد هم این ها را می دانند اما به دلیل مشغله نتوانسته اند بر روی آن تمرکز پیدا کنند و در اصل «پیشنهاد»های من یک «یادآوری» خدمت این عزیز است.

انتظار مخاطبان؛تحلیل اخبار

۱-ابتدا به جای استخدام «خبرنگار» و یا «محتواگذار» به فکر استخدام و به کارگیری تحلیل گران اخبار باشند. رسانه نگاران تحلیل گر و صاحب قلم که توانایی داشته باشند با رصد اخبار و رویدادهای مهم ایران و جهان بلافاصله و با در نظر داشتن عنصر دربرگیری و فراگیری، تحلیلی از اخبار، آماده و به مخاطبان روزنامه ارایه دهند.
پرواضح است که مردم، به دقیقه که نه حتی به ثانیه اخبار مختلف را از طریق فضای مجازی پی گیری و دریافت می کنند در نتیجه انتشار همان اخبار در روزنامه ها فایده ای ندارد.
حتی کپی و انتشار تحلیل سایت ها و خبرگزاری های تولید محتوا محور درباره اخبار روز هم فایده ای ندارد زیرا همانگونه که عرض شد آن اخبار و آن تحلیل ها از طریق همان کانال ها به مخاطب عرضه می شود.
مخاطب روزنامه بزرگی مثل خبرجنوب به دنبال تحلیل حرفه ای و اختصاصی از تحلیل گران این رسانه پرشمارگان است نه مشاهده اخبار و تحلیل های سایت های خبری مختلف که نهایتا تیتر مطالب تغییراتی کرده باشد یا نهایتا چند مطلب با موضوع یکسان در قالب یک مطلب جمع آوری شده و منتشر شود، این هم دیگر تاثیرگذار نیست.
شاید ظرفیت رسانه ای استان از وجود چنین تحلیل گرانی کم باشد اما حتی اگر چنین هم باشد می توان از سایر نقاط کشور تحلیل گران اخبار و رسانه نگاران حرفه ای را به کار گرفت و طبق یک زمان بندی مشخصِ روزانه، به آنها سوژه داد و از آنها تحلیل اختصاصی دریافت و در روزنامه منتشر کرد.
این وسط باید یک رسانه نگار حرفه ای و کاربلد-که در خبرجنوب سراغ دارم و الان هم در این رسانه مشغول به کارند-به عنوان لیدر حضور داشته باشد تا با رصد اخبار مهم ایران و جهان سوژه های مهم و مورد علاقه مردم را یافته و به تحلیل گران منتقل کند.
تاکیدا اعتقاد دارم اگر حقوق ماهانه یک نیرو که قرار است کارکردش حضوری باشد مثلا ۱۰ میلیون تومان در نظر بگیریم همین هزینه می تواند در ماه ۳۰ یادداشت و تحلیل اختصاصی را نصیب روزنامه خبرجنوب کند.
با وجود فضای مجازی انتظارمخاطب از روزنامه ها «اخبار» نیست. او از روزنامه ها «تحلیل اخبار» می خواهد.
وقتی مخاطبان که با هجومی از اخبار مواجه اند تحلیل های منطقی و اختصاصی را ببینند اعتمادشان دوباره به روزنامه ها افزایش می یابد و حتما فروش روزنامه ها نه مثل سابق اما بهتر و بیشتر از وضعیت فعلی می شود.

بازسازی پیام رسان ها و صفحات مجازی

۲-نکته دوم این که خبرجنوب با توجه به برند قدرتمند و خاطره انگیزش بین مردم، به صورت جدی اقدام به بازسازی پیام رسان ها و صفحات مجازی خود کند.
بستر این کار مطالب اختصاصی است که در بالا توضیح داده شد و البته صرف هزینه برای تبلیغ این کانال ها و پیج های اینستاگرامی در کانال ها و پیج های اینتساگرامی پرمخاطب است.
برای داشتن یک کانال تلگرامی و یک صفحه اینستاگرامی قدرتمند ضمن تولید محتوای خوب نباید از تبلیغات آنها نیز غافل شد با محتوای خوب و تبلیغ در شبکه های اجتماعی قدرتمند می توان به گسترش شبکه های مجازی خبرجنوب امیدوار بود.
درباره سایت هم دقیقا همان حرف های بالا صادق است؛ تولید محتوای اختصاصی و تبلیغ.
می دانم استاد واحدی پورِ عزیز با تمرکز بیشتر بر روی روزنامه خبرجنوب، همچنان آن را بر مدار موفقیت، استوار نگه دارد.