غافلگیری ام در دومین کشور خوش گذران دنیا

قرار بود خط پرواز شرکت هواپیمایی ماهان از تهران به آلماتی پایتخت قزاقستان افتتاح شود.

از این رو تعدادی از خبرنگاران نشریات کشوری و کارمندان فرودگاه امام خمینی و مهرآباد را برای این پرواز انتخاب کرده بودند.

هواپیمای به آن بزرگی تعداد مسافرانش به 30 نفر نمی رسید یعنی ظرفیت هواپیما 300 نفر بود اما تنها 30 مسافر داشت که همین کار را برایمان راحت کرده بود و با توجه به مسافت حدود چهار ساعته به راحتی می توانستیم با قدم زدن در هواپیما از خستگی پرواز جلوگیری کنیم.

آن زمان اگر اشتباه نکنم حدودا 30 ساله بودم و در حال انجام اولین سفر خارج از کشور.

خب ناگفته پیداست که با توجه به شرایط خاص کشور ما، حضور در کشوری که مردمانش به عنوان دومین کشور خوش گذران دنیا شناخته می شوند برای اولین سفر به مانند خواب می ماند.

واقعیتش وقتی وارد فرودگاه آلماتی و بعدش شهر آلماتی شدیم من انگار در عالم دیگری بودم!

هرآنچه می دیدم را قبلا در فیلم های تلویزیونی و سینمایی دیده بودم.
منِ دهه پنجاه شصتی، از کشوری بودم که از ابتدای مدرسه تا نزدیکای دبیرستان تیپ های جوانان و دختران و پسران ما به شکل خاصی بود و بعدها هم به همانگونه.

حالا من به ناگاه وارد کشوری می شدم که دومین کشور خوش گذران دنیا بود.

خلاصه این که تا آمدیم از خواب بیدار شویم که متوجه شدیم سفر کوتاه دو روزه مان به انتها رسیده است!

دومین سفرم به عمان بود که چون کشور عربی و اسلامی بود جا برای غافلگیری آنچنانی نداشت هرچند آنجا هم….

قسمت بعدی به عمان خواهم پرداخت.