سنت بی مسوولیتی/دعوت به بازنگری در فرهنگ چهارشنبه سوری
تذکری ساده دادم: «پسر خوب، اگر می‌خواهی ترقه‌بازی کنی، جای خلوتی را انتخاب کن.» اما پاسخ پدرش، تلخ‌تر از صدای ترقه بود: «خب چهارشنبه‌سوریه، پس کجا بازی کنه؟ کجا ترقه بندازه؟»
این جمله، زنگ خطری است برای جامعه‌ای که سنت را بهانه‌ای برای نادیده گرفتن حقوق دیگران می‌کند. چهارشنبه‌سوری، جشنی باستانی و پر از شادی، قرار بود نماد همبستگی و گرما باشد، نه ابزاری برای آزار و ترساندن. اما وقتی والدین، خود حامی بی‌مسئولیتی فرزندانشان می‌شوند، چگونه می‌توان انتظار داشت نسل بعدی حرمت دیگران را نگه دارد؟
به چنین پدری باید گفت: «سنت، زمانی زیباست که با احترام همراه باشد. شادی فرزندت نباید اشک و ترس دیگری را به دنبال داشته باشد. او را به خلوت بردن ترقه دعوت کن، نه به سلب آرامش از خیابان.»
این پاسخ، دعوتی است به بازنگری در فرهنگمان. بیایید چهارشنبه‌سوری را به روزی برای شادی جمعی تبدیل کنیم، نه میدان رقابت ترقه‌ها. آینده‌ای که فرزندانمان می‌سازند، از آموزش امروز ما شکل می‌گیرد.
مسئولیت‌پذیری را به آن‌ها بیاموزیم، پیش از آنکه صدای ترقه‌ها، صدای انسانیت را خفه کند.
